de gevolgde route in 2016

Malta 3-10 oktober 2016

Weekje cultuur en natuur 'happen' op Malta

Slechts 55 mijl van Marina di Ragusa

Hop on/hop off bus

Valetta de hoofdstad en enige stad

van Malta

9-21 september Vibo Valencia-Marina di Ragusa

Tik hieronder voor de route:
Route 9-17 september

Na enkele dagen Nederland is het weer lekker om op de boot te zijn. De eerste dag verwaaid; de wind is toch erg hard en er dreigt onweer. Maar we liggen prima in de marina van Vibo Valencia. Toch is het weer heerlijk om te varen de 11e.

We vinden geen mooie ankerbaaien en besluiten om in één keer naar de straat van Mesina te varen. Het plaatsje Scilla, vlak voor de straat, werd aanbevolen door de kapper van Manu op Elba. Het moet een erg pitoresk plaatsje zijn. De kapper kwam hier vandaan.

Scilla

Helaas echter komen we niet verder dan kijken naar het inderdaad leuk lijkende plaatsje vanaf onze boot. De kade ligt vol met vissertjes en het is te onstabiel weer om de voor anker liggende boot alleen achter te laten.

Sicilië

Taormina 12&13 september

Na een wiebelige nacht ondanks het tweede achter anker scheuren we met de stroom mee door de straat van Messina. Het is zo'n 35 mijl naar de eerst mogelijke ankerplek op Sicilië bij Taormino. Hier komen we tussen de cruiseschepen te liggen. Weer een aparte ervaring.

De Grey Hippo tussen de cruiseschepen

Van  de naast ons liggende Noren krijgen we een goede tip; Taormina is erg de moeite waard om te bezoeken en er vertrekt een 'hop on - hop off' bus vanaf de kade vlak bij onze voor anker liggende boot naar o.a. Taormina. Bovendien is de ankerplek erg veilig ondanks de toch wel aanwezige swell.

Wij dus weer op de toeristische tour met de bus de berg op om van het uitzicht te genieten en het plaatsje te bekijken. Helaas regen en mist verstoord dit uitzicht. Verder is Taormina erg de moeite waard. We komen er een keer langs met de bus en nemen na de lunch aan zee het kabelbaantje terug naar Taormina

Het kabelbaantje

Catania 14 september

Het blijft een beetje zoeken langs de kust van Sicilië naar geschikte ankerplekken. Ze zijn haast niet beschut en dus lig je voor je gevoel vrijwel op open zee; met als gevolg heel vaak veel gewiebel.

Voor anker bij Capo di Molo

Bij een bocht bij Capo di Molo dachten we dus een goede plek gevonden te hebben. Maar helaas begint, nadat we in het leuke kleine plaatsje een drankje hebben gedronken, bij terugkomst op de boot een flinke swell te ontstaan. We besluiten om daarom vlak vóór het donker toch door te varen naar Catania; een afstand van ca 7 mijl. Hier liggen we bij de haveningang beter beschut. 

Maar om 22.00u komt verdorie de kustwacht langs en stuurt ons weg. Begrijpelijk, maar vervelend. We kunnen niet anders dan de vieze commerciele haven in gaan en een plekje vinden in een van de twee jachthavens. Dit lukt gelukkig erg snel. De mensen zijn erg vriendelijk en dat geeft natuurlijk een goed gevoel.

De volgende dag de stad in, zonder juwelen om!! Er wordt hier gewaarschuwt voor de erge criminaliteit.

We vinden een heerlijke markt met verse groente, fruit, vis etc etc. Een aanrader!

Een feest om op de markt in Catania rond te lopen

Brucoli 15 september

De eerste voor de heersende wind beschutte baai ligt zo'n 14 mijl ten zuiden van Catania. Het weer is nog steeds onstabiel en dus worden we weer getracteerd op een flinke onweersbui.

Theo wordt drijfnat, omdat hij het toch allemaal niet vertrouwd en voor de zekerheid de motor laat draaien tijdends de bui om als we zouden gaan krabben meteen in te grijpen.

Siracusa 16 september

Dit plaatsje schijnt erg de moeite waard te zijn. De baai is goed beschut. Maar ook hier waait het te hard om van boord te kunnen met het bijbootje. Dat bezoek bewaren we dan maar voor een volgende keer. We liggen hier iig prima.

Marina di Ragusa 17 september

Wederom slechte voorspellingen voor de komende dagen. Daarom varen we in één keer door naar onze winterhaven in Marina di Ragusa, zo'n 55 mijl. Het 'contract' is voor 7 maanden. Dus als je eerder komt, moet je ook weer eerder (in april volgend jaar) uitvaren. Voor ons geen probleem, want we willen toch half april uiterlijk gaan varen.

De haven is heel goed voorzien en splinternieuw. De mensen zijn wederom erg vriendelijk. En we worden verrast op een flink vuurwerk de eerste nacht om 0.30u. Alsof ze dit voor onze komst hebben geregeld. 

We liggen eerste rang, want het vuurwerk wordt op de havenwal afgestoken. Het is alsof ze het óp de boot ontsteken. Het is een soort wedstrijd; er zijn drie sessies. En dat hadden we niet door; na de tweede dachten we dat het klaar was en lagen we inmiddels in onze kooi.

De haven is nu nog vrij leeg, maar zal de komende twee weken vol stromen met anderen, die hun boot hier voor de winter stallen.

Wij hebben nog het plan om in oktober een weekje over te steken naar Malta, zo'n 50 mijl hiervandaan. Dit kan natuurlijk alleenmaar als de lange termijnsvoorspellingen gunstig zijn. Enfin we zien wel.

9 augustus - 5 september

 klik hierop voor onze route van 4 aug - 5 sept:

Na een weekje thuis, Pisa-Eindhoven is een ideale verbinding, weer lekker op de boot. De eerste dag verwaaid en daarna vertrek richting Elba.

De rivier de Arno, hier ligt onze kleine marina aan, heeft een drempel als hij in zee uit komt. Toen we die opvoeren zaten we zo goed als op de grond, een spannend moment dus. De lokalen gebruiken een speciale route, die je dus moet kennen, tussen de vissershuisjes op de kleine eilandjes door. Daar geen enkel probleem. Dit horen we voordat we de rivier naar zee weer uitvaren.

Elba

Vanwege de harde wind en daardoor de lagewal van het vastenland in één ruk doorgevaren naar Elba. In de baai van Porto Azzurro, open naar het oosten, dachten we veilig voor anker te kunnen. Niet dus. De wind draait 's nachts naar het oosten. Met als gevolg harde wind de baai in en golven van 70-80 cm in de baai en dus een hele slechte nacht.

De volgende twee dagen komen we bij in golfo di Stella aan de zuidkant van Elba.

Rome

Via de eilandjes Giglio, daar waar de Costa Concorde 5 jaar geleden schipbreuk leed, en Giannutri varen we naar Marina di Roma aan de monding van de Tiber. Het zou een sjieke haven moeten zijn van alle gemakken voorzien. Helaas is het aardig verwaarloosd; zeker 70% van de winkels zijn gesloten. En de dichtsbijzijnde supermarkt, van levensbelang voor ons, is een half uur lopen door een erg verpauperde flatwijk (een soort Bijlmer in het quadraat). Voor het bezoeken van Rome met de trein vinden we het nog te warm half augustus,

We zijn hier dus snel weer weg.

Ponza

Ponza is een mooi eiland met een aantal mooie, maar niet beschutte ankerbaaien. Het is er nog erg druk met heel veel erg drukke Italiaantjes. Die scheuren allemaal zo hard alsof ze de laatste bus nog moeten halen. Met als gevolg heel onrustig ankeren.

Storm bij Ponza

We blijven een paar dagen op dit eiland.

Maandag de 22e wordt 's avonds harde wind voorspeld uit het noordwest tot noordoost. Lastig om een geschikte beschutte baai te vinden. Wij gokken op een baai aan de oostkant van het eiland. 's Avonds trekt om 9 uur de wind aan uit de verkeerde richting en wordt zelfs zo krachtig, >30 knopen, met golven in de baai van zeker twee meter dat het tegen 23u gevaarlijk wordt. We kunnen daarom niet anders dan anker op te gaan. Iedereen in de baai doet hetzelfde. Aan de westkant van Ponza is een baai die voor deze wind wél beschut is. Een tochtje van 7 mijl dat je liever niet midden in de nacht doet met nieuwe maan en veel, heel veel rotsen in het water. Op volle zee zijn de opgebouwde golven inmiddels zeker vier meter hoog.

Enfin na 1 1/2 uur zijn we aan de andere kant. De baai ligt propvol natuurlijk. Het is onverantwoord om tussen de voor anker liggende jachten door te varen om een plek te vinden. Rest ons een plekje buiten de baai nagenoeg midden op zee in 15 meter diep water. Ankerwacht de rest van de nacht dus.

Maar we hebben het zonder schade overleefd.

Ventotene

Dit is het volgende eiland op weg naar het zuiden. Daags vóór onze komst heeft hier een Europese minitop, met Merkel, Holande en Renzi, plaatsgevonden. Het eiland is erg klein. Geen idee waar dat dan plaatsgevonden kan hebben.

Achteraf lezen we dat ze op een vliegdekschip hebben vergaderd.

Er is een leuk pleintje met een aantal restaurantjes.

Ischia en Procia

Deze eilanden liggen vóór de golf van Napels. Bij Procia worden we na een nacht gelegen te hebben weggestuurd door de kustwacht. Hier mag je niet ankeren, omdat het een natuurgebied is. Toch gek er liggen minstens 150 andere boten voor anker..... Italiaanse willekeur?

Amalfi

Deze mooie kust is prachtig om langs te varen. Hij heeft echter geen goede ankerplekken. We besluiten daarom om de haven van het plaatsje Amalfi aan te doen. Lekker toeristisch, maar leuk om er weer rond te lopen. Lekker (goedkoop) gegeten en 's ochtends een veel te dure capuchino gedronken.

Te zuiden van Amalfi wordt het gelukkig een stuk rustiger op het water. Genieten dus.

We vinden nog een paar pareltjes (ankerplekken en plaatsjes) aan de Italiaanse kust. De plaatsen Scario en Maratea zijn erg de moeite waard. De eerste heerlijk rustig en de tweede een beetje mondaine, en toch ook erg leuk. In Maratea nemen we de bus 1/2 uur de bergen in naar het het 'oude Maratea'. Leuk om gezien te hebben. En bovendien een prachtig uitzicht over de zee.

De eerste 2000 zeemijl zit erop.

Amalfi aan de gelijknamige kust

2000 mijl

Inmiddels hebben we alweer 2000 mijl afgelegd met de Grey Hippo. We zijn aardig ingeslingerd en voelen ons helemaal thuis op de nieuwe boot. Manu parkeert zelfs de boot zonder problemen de haven in!!

Maratea haven

Calabrië

Het weer is erg onstabiel; met een onweerkans van 50-70% voel je je niet sltijd veilig op het water en wil je toch wel een veilige haven in de buurt hebben als het echt te gek wordt. Beetje zoeken dus.

Er zijn niet veel baaien of havens tot aan Calabrië. Hierdoor is de tocht op 5 september naar Vibo Valencia 50 mijl. 

Overal is verse zwaardvis te krijgen in het zuiden van Italië

In Vibo kunnen we de boot veilig in een haven achterlaten, omdat we plotseling naar huis moeten. Manu's moeder is overleden. Heel verdrietig.

25 juli - 2 augustus; Corsica-Elba-Pisa

2 dolfijnen naast de boot op de ankerplek in de
baai van Porto Vecchio, Corsica

tik op onderstaande link voor:
Onze route Corsica via Elba naar Pisa

mooie zonsondergang in Porto Vecchio
CorsicaVV

Vanuit de beschutte baai van Porto Vecchio op Corsica varen we in 2 dagen naar Elba. Hier is het weer erg druk helaas.

We hebben besloten om vanuit Pisa een week naar Nederland te vliegen. Een steigertje gevonden in de rivier de Arno, die stroomopwaarts door Pisa gaat. De drempel bij de riviermonding deed ons aardig schrikken; de dieptemeter gaf plots maar 1,4 meter aan. Gelukkig zijn we niet vastgelopen.

de monding van de rivier de Arno bij Pisa

6-11 juli oversteek naar Menorca en Sardinië; 12-25 juli Sardinië en Corsica

Met pijn in ons hart nemen we na bijna twee maanden afscheid van Mallorca en Puerto Pollensa. Het was zo langzamerhand onze thuishaven geworden. We kenden iedereen en iedereen ons; de zeilmaker, de bakker, etc.

Maar in het leven van een zeiler maak je nieuwe vrienden en neem je ook net zo vaak weer afscheid.

De eerste 1000 zeemijl
Inmiddels hebben aankomend in Mahon op Menorca op 9 juli de eerste 1000 zeemijl op de teller gezet. Dat gaat toch allemaal erg snel. We verwachten dit jaar ruim boven de 2000 zeemijl te komen als we begin november de boot op Scilië in de winterhaven stallen.

Tik hierop voor:

route Mallorca-Menorca-Sardinië

7-10 juli Menorca
Menorca is echt anders dan Mallorca. Nauwelijks bergen en veel rustiger. Alhoewel dat laatste in het hoofdseizoen in juli erg tegenvalt.

We varen via de zuidkust in 2 dagen naar Mahon, vanwaar de oversteek naar Sardinië het kortste is. Eigenlijk wilden we nog langer dit eiland verkennen, maar de slechte weersvoorspellingen vanaf woensdag 13 juli noopt ons de overtocht 2 dagen te vervroegen.

10&11 juli De oversteek

Gelukkig kan René, die de oversteek mee vaart, ook 2 dagen eerder komen. Anderhalf uur nadat hij 's ochtends (om 7.30u!) is geland op Menorca en na een duik in het water, zitten we al op volle zee op weg naar Sardinië. Voor deze 2 dagen zijn de weersvoorspellingen heel rustig. Van de 200 mijl en 31 uur durende tocht motoren we 28 uur. Maar beter zo'n tocht als een met golven van 5 meter. Na deze 31 uur liggen we een dag heerlijk voor anker in een prachtige baai met zwembad blauw water. Zie hieronder.

Als we woensdag rustig verwaaid in de haven van Castelsardo op Sardinië liggen zien dat de voorspellingen uitkomen. Je zult er maar in verzeilt raken.

16-22 juli Costa Smeralda Sardinië

Na vier nachten verwaaid gelegen te hebben in Castelsardo moet René van boord. Jammer voor hem dat hij buiten de oversteek en één mooie ankerplek niet verder mee heeft kunnen varen. Maar dat hoort ook bij het zeilersleven.

De Costa Smeralda doet zijn naam weer eer aan. Veel jetset, veel grote boten met soms een heli platform. We zien het ene na het andere monster langs varen. Het is hoofdseizoen en heel druk.  En het lijkt wel of iedereen hier continu haast heeft, want van snelheidsbeperking schijnen ze hier nog nooit gehoord te hebben.

Beloegaatje ten einde

Onze oude bijboot, Beloegaatje, is na 11 seizoenen trouwe dienst zo lek als een mandje. Theo heeft hem al een aantal keren gerepareerd, maar nu is hij toch echt op. Er moet dus een nieuwe komen, want zonder kun je hier echt niet. Deze wordt afgeleverd bij een charterbedrijfje in een baai aan de Costa Smeralda. We kunnen hem zondag de 17e ophalen en dat past precies in ons schema. De nieuwe dinghy is er een met een harde bodem. Wat een verschil zeg.

Hierna varen we nog langs Olbia, waar we 6 jaar geleden met de Beloega de winterhaven hadden. Een beetje nostalgie dus.

Ten zuiden van Olbia is het wat rustiger en zijn er wat minder protserigere superjachten en snel varende proleten op het water. We vinden op een rij drie heerlijk rustige ankerplekjes.

Boodschappen doen

Dat is hier op Sardinië toch echt anders dan op De Balearen. De meeste plaatsjes liggen niet aan de kust en dus moet je vanaf de haven vaak een stukje het binnenland in om een supermarkt te vinden. Even wennen voor ons.

22-26 juli Corsica

De voorspellingen geven weer een paar dagen instabiel weer aan en dus is het zaak een veilig plekje te zoeken. In de baai van Porto Vecchio lig je heel beschut voor anker. We hebben wel een beetje last van alle langsscheurende Fransen, maar dat nemen we op de koop toe. Ik wist niet dat een jetski zo hard kon; het lijkt wel of ze met 80km per uur de baai doorscheuren. Levensgevaarlijk.

Dolfijnen naast de boot

We liggen rustig voor anker in vijf meter diep water in de baai van Porto Vecchio en plots duiken er twee dolfijnen naast de boot op. Ze spelen even en vertrekken dan weer na 10 minuten. Wij dachten dat deze beesten diep water nodig hadden. 

Nu, 25 juli liggen we in een wel erg open baai, het lijkt wel midden op zee, te wiebelen in de swell. Aan de oostkust van Corsica zijn nauwelijks baaien en toch moeten we hier langs op weg naar Elba. Het is dus even niet anders. Hopelijk geeft het uitzetten van een achteranker straks wat meer comfort aan boord.

26 juni - 6 juli een lange 60e verjaardag van Theo met de hele familie

Ghana op bezoek

Barbara, Captain (tijdelijk Kees) en Oliver zijn 10 dagen over helemaal uit Ghana. We hebben een appartementje in Puerto Pollensa voor ze geregeld met uitzicht op de baai waar de Grey Hippo aan een mooring ligt. Zo kunnen we elkaar een beetje in de gaten houden.

We maken een paar dagtochten om schoonzoon en kleinzoon aan het zeilen te laten wennen. De ene doet het goed en staat al binnen een uur aan het roer; de andere moet duidelijk nog wat ouder worden. Oli houdt zijn moeder aardig bezig aan boord. Heel begrijpelijk natuurlijk.

Amsterdam op bezoek

Hun appartementje heeft een prachtig dakterras met uitzicht over de baai. Tijdens de borrel aldaar staan plotseling Matthijs en Jeanine voor onze neus. Wat een verrassing! De hele familie kompleet. Zij blijven drie dagen en slapen de laatste nacht aan boord.

Een trotse pa/opa Theo en een blije boma Manu tot gevolg. De foto's hieronder zeggen eigenlijk genoeg.

Verslag door René van hun verblijf aan boord 12-17 juni

Sailing Mallorca

Bregje en ik (Rene) landden op zondagmiddag op Palma. Huurauto oppikken en op weg naar de Grey Hippo die zich op dat moment in Puerto de Pollensa bevond.

Spannende reis want Bregje is geen held met vliegen en een weigering ligt op de loer….Dan helpt het wel om van een “klein” vliegveld te vertrekken: Rotterdam. Wat een rust vergeleken met Schiphol.

Beland in Puerto: waar ligt de boot? Rijdend langs de baai in de richting van……….en ja hoor: daar is de Grey Hippo. De mast is vanaf ver te zien dankzij de driekleur om de top er van.

Theo en Manuela blijken in de haven te liggen wat wel zo makkelijk is. Tegenover havengebouw. Na een warm welkom Grey Hippo verkend. Wat een mooi schip……we zijn met stomheid geslagen. Breedte, zwemdek, interieur, natte cellen, wasmachine, generator, buitendouche, zeiloppervlak, electrische lieren etc etc. En last but not least: de headset set voor kapitein en deckhand. Toen wij dit laatste voor de eerste keer “live” zagen raakten we toch wat ontroerd.

Op maandag tochtje gemaakt naar baaitje, uurtje of twee varen. Rustig water. En dat is belangrijk want het nieuwe bemanningslid (Bregje) heeft nog nooit zoiets meegemaakt(zoiets: zeilboot, zeilen, ruim water, haven, mooring, voor anker, bijboot, pomptoilet etc,etc). De rest van de bemanning houdt haar angstvallig in de gaten…zeeziekte? Stoere verhalen uit het verleden zijn overigens verboden. En we doen net of alles heel gewoon is ook al valt de mast bij wijze van spreken overboord. Wel: gezwommen, gesnorkeld, gekletst en genoten. Later terug naar Puerto en aan de mooring. Alhoewel: de gekaapte mooring (al eerder door Theo) blijkt bezet…Ernaast is er een vrij, die gepakt. En vervolgens eindeloze tactieken besproken hoe de gekaapte- terug te veroveren.

Dinsdag: matig weer en zeker geen zeilweer: dus de auto in naar Calobra en Cala Tuent. Magnifiek majorcaans berglandschap. Eindeloos aantal haarspeldbochten en in de afdalingen wielrenners tussen de auto’s door….Enfin: nog nooit een pas gereden in de Alpen: leer het op Mallorca. Daar zijn ze in Oostenrijk jaloers op. Dag afgesloten op terras centrum Pollensa.

Woensdag: ik ga niet vertellen wat er met de gekaapte mooring is gebeurd. Spreekverbod door advocaat opgelegd (en wat schaamrood op de kaken). Wel dat we zijn vertrokken naar Soller. Prachtige tocht…veel op de motor want wind was er niet veel helaas. In baai Soller mooi plekje gevonden. Dichtbij aanlegsteiger bijbootjes. Terrasje gedaan, muzikaal omlijst door nog niet ontdekt talent (en in dit geval: waarom ook…), beetje shoppen en lekker gegeten. Tafel vol met diverse tapas en lekker wijntje. Later die avond heeft Theo nog op geheel eigen wijze kennis gemaakt met de dichtstbijzijnde buurman. Het bleek sowieso onrustig nachtje: wind draaide en wakkerde aan. De volgende ochtend bleek dat schippersechtpaar weinig tot zeer weinig had geslapen, de beide matrozen daarentegen …….

Donderdag: terug naar Puerto, ook weer veel op de motor want je zal toch maar aan boord van een zeilboot zijn…. De tocht langs de Tramuntana blijft wonderschoon. In de baai aan een andere mooring, dichterbij de bijbootjes kade. Theo hoort dat deze mooring 2 weken vrij is. Komt dat even mooi uit.

Vrijdag: in de loop van de ochtend kleren in vuilniszakken naar de kant, los gestort in de koffer, afscheid nemen. Afscheid na een fantastische week…….Nu, een week later, zijn beide matrozen er nog niet over uitgepraat.

U leest beide matrozen: dat is correct. Matroos Bregje is, nadat zij als scheepsmeisje aan boord kwam, totaal gespeend van enige scheepservaring, door het schippersechtpaarofficieel benoemd tot matroos en voor haar moed passend beloond.

De anderen matroos intussen, zat zich al weer af te vragen of er een weigering op het vliegveld zat aan te komen….maar dat bleek alleszins mee te vallen. Na een weekje Grey Hippo stelt een vliegreis niet meer zoveel voor. Alhoewel: je vraagt je toch af welke statistieken vliegmaatschappijen gebruiken om de gemiddelde beenruimte in een vliegtuig te bepalen zonder dat het op mishandeling begint te lijken.

Bregje en ik hebben genoten, ………… van alles. 

Dank je wel Manuela en Theo.

26 mei - 19 juni bezoek op de Grey Hippo

Tip:

voorbeeld van een stuk route

Via het tabblad 'waar we zijn' op ons weblog kun je, als je een beetje handig bent, via Marine Traffic zien waar de Grey Hippo zich bevindt en welke laatste tocht hij heeft gemaakt.

Dit werkt via het zogenaamde AIS systeem, waarmee elke boot die dat heeft een signaal via de VHF uitzendt met gegevens over locatie, koers, snelheid etc.
Ik heb de AIS niet altijd aan staan, o.a. omdat we zuinig moeten zijn met stroom.

kinderziektes

Na de laatste problemen met het rolgrootzeil werkt alles goed. Het is een fantastische boot; hij zeilt snel en heeft een goede stabiliteit waardoor je niet zo schuin gaat; hij heeft heel veel ruimte en comfort. We genieten volop en verbazen ons nog elke dag.

We hebben nog wel een dispuut over de accu's. Ze zijn niet echt sterk en geven heel snel een lage spanning ruim onder de 12 Volt. In de toekomst moeten er dus betere/sterkere komen. Wij zijn grootverbruikers met alle aanwezige stroomverbruikers aan boord en het permanent voor anker liggen zonder walstroom.
De generator is toch wel heel ideaal. Hij draait zo'n 2-3 uur per dag en draait met relatief weinig lawaai.
Zonnepanelen zijn al besteld. Daarmee hoop ik het netto stroomverbruik tijdens een zeiltocht overdag flink terug te kunnen brengen. Zodat we alleen 's avonds de generator even bij moeten zetten.

gewoon een prachtig plaatje

thuisbasis Puerto Pollensa

We blijven de hele periode op Mallorca met als 'thuisbasis' Puerto Pollensa. Het eiland wordt afhankelijk van de wind een aantal keren gerond met de klok mee of andersom.
De noordkust is het ruigste en mooiste, maar dan moet het ook echt stabiel weer zijn.

In Puerto Soller liggen we een keer gigantisch te rollen aangezien de swell 's avonds recht de baai in staat en er geen wind is om de neus in de swell te houden. Achteranker gebruiken was ook geen optie, omdat de andere voor anker liggende boten dat ook niet doen en je dan zeker tegen elkaar aan zou komen 's nachts. Een belabberde nacht tot gevolg natuurlijk. En daar leer je dan ook weer van.

De derde keer dat we in Soller liggen met achteranker als tweede anker begint er plots een booteigenaar heel hard te fluiten om 12uur 's nachts. We liggen naast hem en de wind is dwars op de boten, waardoor we erg dicht bij elkaar komen te liggen. De man begint te vloeken en te tieren (fucking dit en fucking dat). Toch niet echt de manier om met elkaar om te gaan. We constateren, dat hij een borrel teveel op heeft. De volgende dag, als we vertrekken, is hij niet aan boord. Z'n boot blijkt nogal afgeleefd te zijn en z'n hond heeft het hele voordek ondergepoept; bah.

Mallorca is veel eenvoudiger aan te vliegen vanuit Nederland dan het oosten van de Middellandse zee (Griekenland&Turkije). Vandaar dat we na een aantal jaren geen bezoek nu regelmatig bezoek krijgen. En dat vinden wij natuurlijk erg gezellig.

veel Nederlandse boaties ontmoeten

Het is lekker druk met boaties in de baai van Puerto Pollensa. Een ideale baai om een aantal dagen te blijven liggen, wat men meestal doet als je langere tijd op je boot woont. Vandaar dat we veel andere zeilers spreken.
Zo komt het dat we na drie borrels met de 'Lowlander' erachter komen, dat we gezamenlijke kennissen in de zeilwereld hebben: Kees en Marijke van de 'Clapotis' waar wij met de Beloega 2 jaar geleden mee op zijn gevaren naar Istanbul en de Zwarte Zee.

2 juni: 60 jaar jong

man in jasje/strik

Ja ja, ook ik moet eraan geloven.

's Ochtends aangenaam verrast op een terrasje in Cala d'Or. Er komt een man in jasje&strikje plots langs met de vraag of ik Theo van Rijn ben. Hij heeft een doos met wijn en een doos met heerlijke tiramisu bij zich. Bar en Thijs hebben dit geregeld en vertellen hun felicitaties via de laptop van de man.

Neef Rob en Riet aan boord 4-7 juni

Rob maakt zich nuttig met de installatie
van een nieuw kapje op het kuiptafellampje

Rob en Theo kwamen elkaar afgelopen winter tegen op de Metz, een scheepsbeurs in de RAI. Na een avondje doorzakken en veel overleg heeft hij ons geholpen met het electrisch systeem aan boord. Hij wilde het resultaat wel eens komen bekijken. Met gevolg een kennismaking met zijn partner Riet en drie gezellige dagen aan boord.

We varen van Santa Ponsa, waar zij aan boord komen, heen en weer naar Soller in drie dagtochten.

René en Bregje aan boord 10-17 juni

René was een vaste matroos aan boord van de Beloega. Maar voor hem is het ook al weer 6 jaar geleden dat hij aan boord was. Reden dus de slechte aanvliegbaarheid van Oost Middellandse Zee.

Maar voor Bregje is het allemaal nieuw. We maken daarom de eerste dag een dagtocht naar een mooie anker/zwembaai om een beetje 'in te slingeren'.

Helaas is het de volgende dag slecht weer. Maar René heeft een auto gehuurd. Handig dus om daar gebruik van te kunnen maken nu.

De laatste 2 dagen van hun bezoek varen we onder niet erg ideale omstandigheden heen en weer naar Soller. Het blijft altijd een mooie tocht langs deze ruige kust.

heel luxe: van het zwemplatform wordt
een BBQ-platform gemaakt

we eten wat af; heel gezellig

lekker ontspannen
(en dankzij het bezoek een foto van ons 2en)

Bregje heeft haar eerste zeilervaring goed
volbracht en wordt gedecoreerd.

Zonnepanelen

materiaal voor de zonnepanelen te installeren

Er blijft altijd iets te klussen aan boord. De te installeren zonnepanelen zijn binnen. Deze komen op de bimini. Weer wat gaten boren in dek en de rvs buizen vd bimini om de kabels door te voeren en vervolgens alles aansluiten op regelaars en accu's. Een dag werk in het vooruitzicht dus.

werk aan de winkel:
de flexibele zonnepanelen arriveren
per post uit Italië

mooring

Aangezien onze vorige mooring is ingepikt door een andere boot gaan we toch weer op zoek naar een andere in de baai van Puerto Pollensa. Deze keer wat dichter bij de kant. Daar blijkt er een te vrij te zijn, die volgens de buurman erg stevig is. Hij beheert hem zegt hij. Normaal ligt er een veel zwaardere boot permanent aan; die is nu op zeiltocht. 

Het geeft ons zo veel vertrouwen, dat we het verantwoord vinden de boot daaraan een paar dagen te laten liggen en 5 dagen naar Nederland te vliegen. Beide buurmannen houden tijdens onze afwezigheid een oogje in het zeil.

de baai van Puerto Pollensa vanuit het vliegtuig
heel duidelijk (als je weet waar je moet kijken) de haven met daarnaast
de ruim honderd geankerde jachten

Hieronder de link naar de webcam van een hotel aan de baai, waar heel duidelijk te zien is waar de boot ligt (Het vijfde zeiljacht links van de haven recht achter een tweemaster). We kunnen hem dus ook vanuit Nederland continu in de gaten houden:

website baai Puerto Pollensa

(klik op de blauwe balk met tekst hierboven; dan zie je de baai op dat moment)

Je moet dan zoiets te zien krijgen. Deze foto is van vanmorgen 21 juni:

Manu's moeder is jarig en daar wil ze natuurlijk naartoe. En voor Theo is het ook wel fijn om na 2 maanden even thuis te zijn.

Nu, maandag 20 juni, zit ik thuis binnen in het wel erg druilerige Nederland. Goh, nu is het mij toch wel weer duidelijk waarom wij voor dit zeil-leven in de Middellandse Zee kiezen.