Verslag door René van hun verblijf aan boord 12-17 juni

Sailing Mallorca

Bregje en ik (Rene) landden op zondagmiddag op Palma. Huurauto oppikken en op weg naar de Grey Hippo die zich op dat moment in Puerto de Pollensa bevond.

Spannende reis want Bregje is geen held met vliegen en een weigering ligt op de loer….Dan helpt het wel om van een “klein” vliegveld te vertrekken: Rotterdam. Wat een rust vergeleken met Schiphol.

Beland in Puerto: waar ligt de boot? Rijdend langs de baai in de richting van……….en ja hoor: daar is de Grey Hippo. De mast is vanaf ver te zien dankzij de driekleur om de top er van.

Theo en Manuela blijken in de haven te liggen wat wel zo makkelijk is. Tegenover havengebouw. Na een warm welkom Grey Hippo verkend. Wat een mooi schip……we zijn met stomheid geslagen. Breedte, zwemdek, interieur, natte cellen, wasmachine, generator, buitendouche, zeiloppervlak, electrische lieren etc etc. En last but not least: de headset set voor kapitein en deckhand. Toen wij dit laatste voor de eerste keer “live” zagen raakten we toch wat ontroerd.

Op maandag tochtje gemaakt naar baaitje, uurtje of twee varen. Rustig water. En dat is belangrijk want het nieuwe bemanningslid (Bregje) heeft nog nooit zoiets meegemaakt(zoiets: zeilboot, zeilen, ruim water, haven, mooring, voor anker, bijboot, pomptoilet etc,etc). De rest van de bemanning houdt haar angstvallig in de gaten…zeeziekte? Stoere verhalen uit het verleden zijn overigens verboden. En we doen net of alles heel gewoon is ook al valt de mast bij wijze van spreken overboord. Wel: gezwommen, gesnorkeld, gekletst en genoten. Later terug naar Puerto en aan de mooring. Alhoewel: de gekaapte mooring (al eerder door Theo) blijkt bezet…Ernaast is er een vrij, die gepakt. En vervolgens eindeloze tactieken besproken hoe de gekaapte- terug te veroveren.

Dinsdag: matig weer en zeker geen zeilweer: dus de auto in naar Calobra en Cala Tuent. Magnifiek majorcaans berglandschap. Eindeloos aantal haarspeldbochten en in de afdalingen wielrenners tussen de auto’s door….Enfin: nog nooit een pas gereden in de Alpen: leer het op Mallorca. Daar zijn ze in Oostenrijk jaloers op. Dag afgesloten op terras centrum Pollensa.

Woensdag: ik ga niet vertellen wat er met de gekaapte mooring is gebeurd. Spreekverbod door advocaat opgelegd (en wat schaamrood op de kaken). Wel dat we zijn vertrokken naar Soller. Prachtige tocht…veel op de motor want wind was er niet veel helaas. In baai Soller mooi plekje gevonden. Dichtbij aanlegsteiger bijbootjes. Terrasje gedaan, muzikaal omlijst door nog niet ontdekt talent (en in dit geval: waarom ook…), beetje shoppen en lekker gegeten. Tafel vol met diverse tapas en lekker wijntje. Later die avond heeft Theo nog op geheel eigen wijze kennis gemaakt met de dichtstbijzijnde buurman. Het bleek sowieso onrustig nachtje: wind draaide en wakkerde aan. De volgende ochtend bleek dat schippersechtpaar weinig tot zeer weinig had geslapen, de beide matrozen daarentegen …….

Donderdag: terug naar Puerto, ook weer veel op de motor want je zal toch maar aan boord van een zeilboot zijn…. De tocht langs de Tramuntana blijft wonderschoon. In de baai aan een andere mooring, dichterbij de bijbootjes kade. Theo hoort dat deze mooring 2 weken vrij is. Komt dat even mooi uit.

Vrijdag: in de loop van de ochtend kleren in vuilniszakken naar de kant, los gestort in de koffer, afscheid nemen. Afscheid na een fantastische week…….Nu, een week later, zijn beide matrozen er nog niet over uitgepraat.

U leest beide matrozen: dat is correct. Matroos Bregje is, nadat zij als scheepsmeisje aan boord kwam, totaal gespeend van enige scheepservaring, door het schippersechtpaarofficieel benoemd tot matroos en voor haar moed passend beloond.

De anderen matroos intussen, zat zich al weer af te vragen of er een weigering op het vliegveld zat aan te komen….maar dat bleek alleszins mee te vallen. Na een weekje Grey Hippo stelt een vliegreis niet meer zoveel voor. Alhoewel: je vraagt je toch af welke statistieken vliegmaatschappijen gebruiken om de gemiddelde beenruimte in een vliegtuig te bepalen zonder dat het op mishandeling begint te lijken.

Bregje en ik hebben genoten, ………… van alles. 

Dank je wel Manuela en Theo.

26 mei - 19 juni bezoek op de Grey Hippo

Tip:

voorbeeld van een stuk route

Via het tabblad 'waar we zijn' op ons weblog kun je, als je een beetje handig bent, via Marine Traffic zien waar de Grey Hippo zich bevindt en welke laatste tocht hij heeft gemaakt.

Dit werkt via het zogenaamde AIS systeem, waarmee elke boot die dat heeft een signaal via de VHF uitzendt met gegevens over locatie, koers, snelheid etc.
Ik heb de AIS niet altijd aan staan, o.a. omdat we zuinig moeten zijn met stroom.

kinderziektes

Na de laatste problemen met het rolgrootzeil werkt alles goed. Het is een fantastische boot; hij zeilt snel en heeft een goede stabiliteit waardoor je niet zo schuin gaat; hij heeft heel veel ruimte en comfort. We genieten volop en verbazen ons nog elke dag.

We hebben nog wel een dispuut over de accu's. Ze zijn niet echt sterk en geven heel snel een lage spanning ruim onder de 12 Volt. In de toekomst moeten er dus betere/sterkere komen. Wij zijn grootverbruikers met alle aanwezige stroomverbruikers aan boord en het permanent voor anker liggen zonder walstroom.
De generator is toch wel heel ideaal. Hij draait zo'n 2-3 uur per dag en draait met relatief weinig lawaai.
Zonnepanelen zijn al besteld. Daarmee hoop ik het netto stroomverbruik tijdens een zeiltocht overdag flink terug te kunnen brengen. Zodat we alleen 's avonds de generator even bij moeten zetten.

gewoon een prachtig plaatje

thuisbasis Puerto Pollensa

We blijven de hele periode op Mallorca met als 'thuisbasis' Puerto Pollensa. Het eiland wordt afhankelijk van de wind een aantal keren gerond met de klok mee of andersom.
De noordkust is het ruigste en mooiste, maar dan moet het ook echt stabiel weer zijn.

In Puerto Soller liggen we een keer gigantisch te rollen aangezien de swell 's avonds recht de baai in staat en er geen wind is om de neus in de swell te houden. Achteranker gebruiken was ook geen optie, omdat de andere voor anker liggende boten dat ook niet doen en je dan zeker tegen elkaar aan zou komen 's nachts. Een belabberde nacht tot gevolg natuurlijk. En daar leer je dan ook weer van.

De derde keer dat we in Soller liggen met achteranker als tweede anker begint er plots een booteigenaar heel hard te fluiten om 12uur 's nachts. We liggen naast hem en de wind is dwars op de boten, waardoor we erg dicht bij elkaar komen te liggen. De man begint te vloeken en te tieren (fucking dit en fucking dat). Toch niet echt de manier om met elkaar om te gaan. We constateren, dat hij een borrel teveel op heeft. De volgende dag, als we vertrekken, is hij niet aan boord. Z'n boot blijkt nogal afgeleefd te zijn en z'n hond heeft het hele voordek ondergepoept; bah.

Mallorca is veel eenvoudiger aan te vliegen vanuit Nederland dan het oosten van de Middellandse zee (Griekenland&Turkije). Vandaar dat we na een aantal jaren geen bezoek nu regelmatig bezoek krijgen. En dat vinden wij natuurlijk erg gezellig.

veel Nederlandse boaties ontmoeten

Het is lekker druk met boaties in de baai van Puerto Pollensa. Een ideale baai om een aantal dagen te blijven liggen, wat men meestal doet als je langere tijd op je boot woont. Vandaar dat we veel andere zeilers spreken.
Zo komt het dat we na drie borrels met de 'Lowlander' erachter komen, dat we gezamenlijke kennissen in de zeilwereld hebben: Kees en Marijke van de 'Clapotis' waar wij met de Beloega 2 jaar geleden mee op zijn gevaren naar Istanbul en de Zwarte Zee.

2 juni: 60 jaar jong

man in jasje/strik

Ja ja, ook ik moet eraan geloven.

's Ochtends aangenaam verrast op een terrasje in Cala d'Or. Er komt een man in jasje&strikje plots langs met de vraag of ik Theo van Rijn ben. Hij heeft een doos met wijn en een doos met heerlijke tiramisu bij zich. Bar en Thijs hebben dit geregeld en vertellen hun felicitaties via de laptop van de man.

Neef Rob en Riet aan boord 4-7 juni

Rob maakt zich nuttig met de installatie
van een nieuw kapje op het kuiptafellampje

Rob en Theo kwamen elkaar afgelopen winter tegen op de Metz, een scheepsbeurs in de RAI. Na een avondje doorzakken en veel overleg heeft hij ons geholpen met het electrisch systeem aan boord. Hij wilde het resultaat wel eens komen bekijken. Met gevolg een kennismaking met zijn partner Riet en drie gezellige dagen aan boord.

We varen van Santa Ponsa, waar zij aan boord komen, heen en weer naar Soller in drie dagtochten.

René en Bregje aan boord 10-17 juni

René was een vaste matroos aan boord van de Beloega. Maar voor hem is het ook al weer 6 jaar geleden dat hij aan boord was. Reden dus de slechte aanvliegbaarheid van Oost Middellandse Zee.

Maar voor Bregje is het allemaal nieuw. We maken daarom de eerste dag een dagtocht naar een mooie anker/zwembaai om een beetje 'in te slingeren'.

Helaas is het de volgende dag slecht weer. Maar René heeft een auto gehuurd. Handig dus om daar gebruik van te kunnen maken nu.

De laatste 2 dagen van hun bezoek varen we onder niet erg ideale omstandigheden heen en weer naar Soller. Het blijft altijd een mooie tocht langs deze ruige kust.

heel luxe: van het zwemplatform wordt
een BBQ-platform gemaakt

we eten wat af; heel gezellig

lekker ontspannen
(en dankzij het bezoek een foto van ons 2en)

Bregje heeft haar eerste zeilervaring goed
volbracht en wordt gedecoreerd.

Zonnepanelen

materiaal voor de zonnepanelen te installeren

Er blijft altijd iets te klussen aan boord. De te installeren zonnepanelen zijn binnen. Deze komen op de bimini. Weer wat gaten boren in dek en de rvs buizen vd bimini om de kabels door te voeren en vervolgens alles aansluiten op regelaars en accu's. Een dag werk in het vooruitzicht dus.

werk aan de winkel:
de flexibele zonnepanelen arriveren
per post uit Italië

mooring

Aangezien onze vorige mooring is ingepikt door een andere boot gaan we toch weer op zoek naar een andere in de baai van Puerto Pollensa. Deze keer wat dichter bij de kant. Daar blijkt er een te vrij te zijn, die volgens de buurman erg stevig is. Hij beheert hem zegt hij. Normaal ligt er een veel zwaardere boot permanent aan; die is nu op zeiltocht. 

Het geeft ons zo veel vertrouwen, dat we het verantwoord vinden de boot daaraan een paar dagen te laten liggen en 5 dagen naar Nederland te vliegen. Beide buurmannen houden tijdens onze afwezigheid een oogje in het zeil.

de baai van Puerto Pollensa vanuit het vliegtuig
heel duidelijk (als je weet waar je moet kijken) de haven met daarnaast
de ruim honderd geankerde jachten

Hieronder de link naar de webcam van een hotel aan de baai, waar heel duidelijk te zien is waar de boot ligt (Het vijfde zeiljacht links van de haven recht achter een tweemaster). We kunnen hem dus ook vanuit Nederland continu in de gaten houden:

website baai Puerto Pollensa

(klik op de blauwe balk met tekst hierboven; dan zie je de baai op dat moment)

Je moet dan zoiets te zien krijgen. Deze foto is van vanmorgen 21 juni:

Manu's moeder is jarig en daar wil ze natuurlijk naartoe. En voor Theo is het ook wel fijn om na 2 maanden even thuis te zijn.

Nu, maandag 20 juni, zit ik thuis binnen in het wel erg druilerige Nederland. Goh, nu is het mij toch wel weer duidelijk waarom wij voor dit zeil-leven in de Middellandse Zee kiezen.