Translate

maandag 25 juli 2016

6-11 juli oversteek naar Menorca en Sardinië; 12-25 juli Sardinië en Corsica

Met pijn in ons hart nemen we na bijna twee maanden afscheid van Mallorca en Puerto Pollensa. Het was zo langzamerhand onze thuishaven geworden. We kenden iedereen en iedereen ons; de zeilmaker, de bakker, etc.
Maar in het leven van een zeiler maak je nieuwe vrienden en neem je ook net zo vaak weer afscheid.

De eerste 1000 zeemijl
Inmiddels hebben aankomend in Mahon op Menorca op 9 juli de eerste 1000 zeemijl op de teller gezet. Dat gaat toch allemaal erg snel. We verwachten dit jaar ruim boven de 2000 zeemijl te komen als we begin november de boot op Scilië in de winterhaven stallen.

Tik hierop voor:
route Mallorca-Menorca-Sardinië

7-10 juli Menorca
Menorca is echt anders dan Mallorca. Nauwelijks bergen en veel rustiger. Alhoewel dat laatste in het hoofdseizoen in juli erg tegenvalt.


We varen via de zuidkust in 2 dagen naar Mahon, vanwaar de oversteek naar Sardinië het kortste is. Eigenlijk wilden we nog langer dit eiland verkennen, maar de slechte weersvoorspellingen vanaf woensdag 13 juli noopt ons de overtocht 2 dagen te vervroegen.


10&11 juli De oversteek

Gelukkig kan René, die de oversteek mee vaart, ook 2 dagen eerder komen. Anderhalf uur nadat hij 's ochtends (om 7.30u!) is geland op Menorca en na een duik in het water, zitten we al op volle zee op weg naar Sardinië. Voor deze 2 dagen zijn de weersvoorspellingen heel rustig. Van de 200 mijl en 31 uur durende tocht motoren we 28 uur. Maar beter zo'n tocht als een met golven van 5 meter. Na deze 31 uur liggen we een dag heerlijk voor anker in een prachtige baai met zwembad blauw water. Zie hieronder.
Als we woensdag rustig verwaaid in de haven van Castelsardo op Sardinië liggen zien dat de voorspellingen uitkomen. Je zult er maar in verzeilt raken.

16-22 juli Costa Smeralda Sardinië

Na vier nachten verwaaid gelegen te hebben in Castelsardo moet René van boord. Jammer voor hem dat hij buiten de oversteek en één mooie ankerplek niet verder mee heeft kunnen varen. Maar dat hoort ook bij het zeilersleven.

De Costa Smeralda doet zijn naam weer eer aan. Veel jetset, veel grote boten met soms een heli platform. We zien het ene na het andere monster langs varen. Het is hoofdseizoen en heel druk.  En het lijkt wel of iedereen hier continu haast heeft, want van snelheidsbeperking schijnen ze hier nog nooit gehoord te hebben.

Beloegaatje ten einde
Onze oude bijboot, Beloegaatje, is na 11 seizoenen trouwe dienst zo lek als een mandje. Theo heeft hem al een aantal keren gerepareerd, maar nu is hij toch echt op. Er moet dus een nieuwe komen, want zonder kun je hier echt niet. Deze wordt afgeleverd bij een charterbedrijfje in een baai aan de Costa Smeralda. We kunnen hem zondag de 17e ophalen en dat past precies in ons schema. De nieuwe dinghy is er een met een harde bodem. Wat een verschil zeg.

Hierna varen we nog langs Olbia, waar we 6 jaar geleden met de Beloega de winterhaven hadden. Een beetje nostalgie dus.
Ten zuiden van Olbia is het wat rustiger en zijn er wat minder protserigere superjachten en snel varende proleten op het water. We vinden op een rij drie heerlijk rustige ankerplekjes.

Boodschappen doen
Dat is hier op Sardinië toch echt anders dan op De Balearen. De meeste plaatsjes liggen niet aan de kust en dus moet je vanaf de haven vaak een stukje het binnenland in om een supermarkt te vinden. Even wennen voor ons.

22-26 juli Corsica
De voorspellingen geven weer een paar dagen instabiel weer aan en dus is het zaak een veilig plekje te zoeken. In de baai van Porto Vecchio lig je heel beschut voor anker. We hebben wel een beetje last van alle langsscheurende Fransen, maar dat nemen we op de koop toe. Ik wist niet dat een jetski zo hard kon; het lijkt wel of ze met 80km per uur de baai doorscheuren. Levensgevaarlijk.

Dolfijnen naast de boot
We liggen rustig voor anker in vijf meter diep water in de baai van Porto Vecchio en plots duiken er twee dolfijnen naast de boot op. Ze spelen even en vertrekken dan weer na 10 minuten. Wij dachten dat deze beesten diep water nodig hadden. 

Nu, 25 juli liggen we in een wel erg open baai, het lijkt wel midden op zee, te wiebelen in de swell. Aan de oostkust van Corsica zijn nauwelijks baaien en toch moeten we hier langs op weg naar Elba. Het is dus even niet anders. Hopelijk geeft het uitzetten van een achteranker straks wat meer comfort aan boord.


woensdag 20 juli 2016

26 juni - 6 juli een lange 60e verjaardag van Theo met de hele familie



Ghana op bezoek
Barbara, Captain (tijdelijk Kees) en Oliver zijn 10 dagen over helemaal uit Ghana. We hebben een appartementje in Puerto Pollensa voor ze geregeld met uitzicht op de baai waar de Grey Hippo aan een mooring ligt. Zo kunnen we elkaar een beetje in de gaten houden.
We maken een paar dagtochten om schoonzoon en kleinzoon aan het zeilen te laten wennen. De ene doet het goed en staat al binnen een uur aan het roer; de andere moet duidelijk nog wat ouder worden. Oli houdt zijn moeder aardig bezig aan boord. Heel begrijpelijk natuurlijk.

Amsterdam op bezoek
Hun appartementje heeft een prachtig dakterras met uitzicht over de baai. Tijdens de borrel aldaar staan plotseling Matthijs en Jeanine voor onze neus. Wat een verrassing! De hele familie kompleet. Zij blijven drie dagen en slapen de laatste nacht aan boord.

Een trotse pa/opa Theo en een blije boma Manu tot gevolg. De foto's hieronder zeggen eigenlijk genoeg.