9-26 mei; naar Barcelona en door naar Puerto Pollenca op Mallorca

Badalona

Na vier dagen aan de kade in Palamos met toch wel een lichte tot gemiddelde wiebel in de boot begint het weer te kriebelen en willen we door. Het weer is redelijk gunstig. Alhoewel geen wind en een deining van ca 1 meter.

Het wordt een tocht op de motor van bijna 50 mijl naar Badalona, een voorstad van Barcelona. Hier ligt een gunstige haven om vandaaruit Barcelona te gaan bezoeken. Met de bus en de metro ben je binnen 45 minuten in hartje stad.

Barcelona

Altijd een feest deze stad. We doen wat highlights en kijken hoe de bouw van de Sagrada Familia is gevorderd. Wat is het toch prachtig en onvoorstelbaar, dat Gaudi deze kathedraal bijna 150 jaar geleden heeft getekend en dat men nog steeds bezig is met de bouw. Op de borden staat dat hij in 2026 klaar zou moeten zijn. Dan kunnen ze waarschijnlijk meteen met de restauratie beginnen. Want de zure regen heeft al flink zijn tol geeist.

Ook heel toeristisch is de 'hop on - hop off' bus. Maar je ziet dan toch in korte tijd een groot deel van de stad. 

Na twee dagen stad is het mooi geweest en zijn we weer blij om op de boot te zijn. Tot onze verrassing ligt de 'Go' van Nico en Delia naast ons als we uit Barcelona op de boot komen. Vrienden van vrienden van ons. Altijd gezellig om een borreltje te doen. Zij gaan ook naar Mallorca, maar naar Soller.

Oversteek naar Mallorca

De oversteek naar Mallorca vanuit Barcelona is ruim 100 mijl. Voor de Beloega was dat een tocht met een nacht doorvaren, maar voor de Grey Hippo is het een flinke dagtocht. We vertrekken vóór zonsopgang om 5.30u uit de haven om te zorgen dat we vóór het donker op Mallorca zijn. Puerto Pollenca op Mallorca is voor ons de beste plaats om naartoe over te steken. 

Het eerste stuk moet er gemotord worden wegens gebrek aan wind, maar gelukkig kunnen op een gegeven moment de zeilen uit. De wind neemt zelfs zo toe dat we besluiten om te reven. Het grootzeil loopt niet helemaal lekker de mast in. Weer uitgerold en opnieuw geprobeerd. Een enorme klap. We schrikken ons kapot. Het blok op de giek, waardoor de lijn gaat om het zeil in te rollen, is losgeschoten. Er zat zo'n kracht op de lijn, dat het blok volledig doormidden is. 

Het blok Dit blok zat op een soort slee, die nu helemaal verbogen is, met popnagels vast op de giek. Óf de popnagels zijn door de fabriek niet goed vastgezet óf er is door ons door het gebruik van de elektrische lier zo veel kracht op gezet, dat de bevesitiging het niet meer hield. Wie zal het zeggen. In ieder geval pas ik voortaan op bij het gebruik van de elektrische lieren. Je voelt niet hoeveel kracht je op een lijn zet. 

Het grootzeil zit muurvast en kan niet meer in of uit. Het zit bovendien nog één slag in de mast en kan daarom ook niet naar beneden. Nog zo'n 8 mijl te gaan voordat we de baai in varen en dus voordat het rustiger wordt. Een zenuwslopende 8 mijl, want ankeren of een haven invaren met een grootzeil bijna volledig uit is absoluut geen optie. Ondertussen maakt Theo een noodoplossing met een reserve blok op de giek en in rustiger water tot onze opluchting en verbazing schiet de vastzittende lijn los en rolt het grootzeil netjes de mast in. Pfff.

Enfin, een goede les; het is natuurlijk allemaal nieuw voor ons, een rolgrootzeil en electrische lieren.

's Avonds nemen we onder het genot van een stevige borrel de schade op. Het valt eigenlijk allemaal erg mee:

- De 'slee' is verbogen (zie foto) en wordt de volgende dag door de fietsenmaker Mario voor niets in no time recht gebogen; Super Mario heet hij voortaan.

- vervolgens voor € 0,40 twee popnagels gekocht en met een reserve blok is alles weer gerepareerd.

Puerto Pollenca

De baai is goed beschut voor de heersende wind en er is in deze tijd van het jaar ruimschoots plek om te ankeren. Manu heeft hier 10 jaar gewoond en het is een leuk plaatsje, waar alles is te krijgen.

Het is ook voor Theo een soort thuiskomen. 6 jaar geleden lagen we hier ook al geruime tijd met de Beloega. 

De beklimming van el Calvario boven Pollensa.

We nemen de bus naar Alcudia, Pollensa en Palma voor inkopen en dagtripjes.

En lunchen natuurlijk lekker bv Paella

Pollensa-Soller-Pollensa

Na 5 dagen is het tijd om te verkassen naar Soller een baai aan de noordwestkust. Hier lig je alleenmaar goed als het rustig weer is.

Helaas komt er 's avonds een gigantische swell de baai in en ligt de boot te rollen dwars op de swell. Helaas kan er geen achteranker uitgezet worden, omdat de andere voor anker liggende boten dat ook niet hebben, waardoor je dan tegen elkaar zou draaien. Een erg onrustig nachtje wordt het daardoor.

Hierboven foto's van de baai van Soller en cabo Formentor

Om de volgende nacht weer bij te kunnen slapen gaan we toch maar weer terug naar Puerto Pollensa

Eigen Mooring

Manu ziet een blok beton met lijn op de bodem van de baai liggen. Even duiken, lijntje en een oude stootwil eraan met de naam van de boot erop en we hebben een permanente mooring voor ons zelf in de baai van Puerto Pollensa. Het zwembandje van Olliver 'bewaakt' de mooring.

Dit komt allemaal heel goed uit, want eind juni zijn Barbara, Captain (=Cor aan boord, want er kan maar één captain aan boord zijn 😉) en Olliver hier 10 dagen.

Dagje haven

Het is inmiddels al bijzonder om een haven aan te doen, maar deze keer moet het. De motor heeft haar eerste beurt nodig. En dat laten we liever door een monteur doen i.v.m. de garantie van de motor. We hebben geen watermaker en moeten dus op een gegeven moment de watertanken bijvullen.

Tot onze schrik komen we er bovendien achter dat de vuilwatertank niet leeg is gelopen. De afvoer zit dus verstopt. Het kost Theo ruim 5 uur om het euvel te verhelpen. Leuk hoor 5 uur in de shit zitten. Bah.

Nu, donderdag 26 juni, liggen we wederom en nog steeds aan onze mooring. Het is bewolkt en er wordt getwijfeld om weg te gaan vandaag. Maar we hebben absoluut geen haast en liggen lekker. We zien wel.

20 april - 8 mei

20 april terug uit Nederland; bizar verhaal

Vanuit Eindhoven vliegen we heel eenvoudig naar Marseille. Daar worden we opgehaald door iemand uit de haven, die dat aangeboden heeft. Maar na een uur wachten is er nog niemand verschenen. Dus nemen we maar een taxi.

Wat blijkt nu; op weg naar het vliegveld om ons op te halen is hij opgepakt wegens oplichting nadat hij in het programma 'opsporing verzocht' is geweest. Zo zie je maar weer; niet te snel vrienden maken 😉

Vertrek uit de haven uitgesteld

Ons plan is rond de 25e uit te varen. Maar o.a. een probleem aan de stuurautomaat noopt ons de datum te verzetten. Er moet iemand komen om de software te controleren. Uiteindelijk is dit de 28e gebeurd en zouden we de dag erop kunnen vertrekken, ware het niet dat er weer een Mistral aankomt. Deze kan hier bijzonder heftig zijn met wind tot ruim 40 knopen. Wederom uitstel.

Ondertussen vervelen we ons niet. Er moet nog veel geklust worden: 

- de Nederlandse vlag sticker in de mast, waardoor we van een afstand ouderwets herkenbaar zijn. Dit kost Theo veel getier daarboven op 21 meter, want met elk vlaagje wind plakt het sticker materiaal daar waar het juist niet moet zitten. Na 2 uur zit de vlag erop. Vanaf het dek ziet het er keurig uit. Gelukkig is dat van 20 meter afstand.

- een zoutwaterdekpomp om het anker en het voordek schoon te spuiten wordt in twee dagen werk geïnstalleerd. 

- het eerste gat (tien keer nadenken) in het teak dek voor het plaatsen van de loopplank wordt gemaakt. 

En zo zijn er nog tiental andere kleine klusjes.

Maar op een gegeven moment is Theo echt klaar en willen we nu eindelijk eens vertrekken. 

Woensdag 4 mei vertrek

Het weer is rustig, maar over twee dagen is het wederom slecht. We besluiten daarom om de Golf van Lyon in één keer over te steken naar noord Spanje. De consequentie is wel een tocht van 120 mijl met een nacht doorvaren erbij. Om bij daglicht aan te komen moeten we in de loop van de dag vertrekken. Een onbekende kust met veel rotsen en mogelijk slecht verlichte vissertjes wil je niet in het donker bij nieuwe maan naderen. We weten echter eigenlijk nog niet hoe snel de boot precies vaart zeilend en op de motor. Dus het juiste tijdstip is lastig te bepalen. Uiteindelijk gooien we om 12.15u de trossen los. Achteraf veel te vroeg natuurlijk en moeten we om 4 u 's ochtends nog maar 11 mijl varen. De motor gaat op minder dan halve kracht. We hebben nog nooit zo verlangt naar de zonsopkomst. 

Wildlife op zee

's Middags worden we eerst verrast door jagende tonijnen. Je ziet dan naast veel meeuwen op één plek een zeer onrustige water. Af en toe springt er een tonijn uit het water. Tonijn jaagt in scholen. Ze drijven de vis door rond te zwemmen steeds dichter bij elkaar, waardoor ze ze makkelijker kunnen vangen.

Daarna duikt er een bruinvis, kleine dolfijn, op, die 10 minuten met ons meezwemt vóór de boeg van de boot. Altijd een prachtig gezicht.

Als klap op de vuurpijl zien we op enkele honderden meters afstand plotseling een fontein uit het water komen. Walvissen! En inderdaad zien we door de verrekijker een bultrug. We waren al gewaarschuwd dat ze in deze wateren te vinden zijn, maar toch is het heel bijzonder. Maar hopen dat ze het niet in hun hooft halen om onder de boot plotseling naar boven te komen.

7 uur Aankomst baai van Aiguablava aan de Costa Brava

Met het eerste licht varen we de baai in en na een half uurtje pielen met het achteranker om met de neus in de deining te liggen kunnen we gaan bijkomen. We zijn al gespot door Rein, die een telescoop op zijn terras heeft staan om de hele baai in de gaten te houden. Prompt belt hij dan ook en spreken we af dat wij ons weer melden na ons schoonheidsslaapje.

Manuela zwemt ondanks het zeer frisse water (15,5 graden) in zee. Stoer hoor.

Marga en Rein, Theo's zus en zwager, hebben een huis aan deze baai. Dé reden natuurlijk om deze baai aan te doen. We gaan er 's avonds een borreltje pakken en duiken vervolgens vroeg in bed.

Het wordt een onrustige nacht met veel deining. Je ligt dan toch altijd met een oor te luisteren.

Vrijdag 6 mei Palamos

De volgende dag varen we een kleine afstand naar Palamos en vinden na wat zoeken en vragen een plek aan de stadskade vlak bij het centrum van het plaatsje.

Met Marga en Rein eten we heerlijk en heel gezellig aldaar.

Nu zondag de 8e liggen we hier nog steeds. Het weer is slecht; regen en een lage temperatuur (16-17gr). In Nederland is het nu wel beter.

Problemen met de boegschroef en een regelmatig aanslaande bilgepomp

De boegschroef doet het plotseling niet meer. Eerst zelf zoeken en meten. Uiteindelijk de dealer, Nova Yachting, in Nederland gebeld. Een paar Engelse matrozen van de in dezelfde haven liggende klassieke tweemaster van zo'n 35 meter helpen ook een handje. Uiteindelijk duikt een van hen in het zeer koude en vieze haven water om te kijken of er niets in de boegschroef zit. Tot op vandaag is het probleem niet opgelost. Hopelijk kan komende week Nova iemand regelen hier óf in Barcelona, waar we hierna naartoe gaan.

Er is ook een probleem met water in de bilge (het laagste gedeelte in een boot), waardoor de automatische bilgepomp regelmatig aan slaat. Eerst geconstateerd dat het zoet water is. Dus gelukkig geen lek in de romp. Maar wel ergens in het zoetwater systeem. Ook dat probleem is nog niet opgelost.

Vandaag maandag de 9e is er een monteur geregeld. Heel stom, maar binnen vijf minuten heeft hij het probleem met de boegschroef gevonden. Voor de technische mensen: de min pool was niet goed vastgezet in de fabriek en losgetrild. Een zeer klein probleem met grote gevolgen.

Er blijven kleine problemen ontstaan; de generator slaat plots af met een temperatuur alarm. De volgende dag alles uit elkaar gehaald. Niets bijzonders gevonden. En warempel functioneert hij ook weer zonder problemen.